Obecnie nie występują przeciwwskazania do rekonstrukcji przy pomocy implantów. Pacjenta ograniczają natomiast nawyki i stan zdrowotny. Wymaga się więc od niego określonych zmian, np. ograniczenia palenia tytoniu. U osób używających tej używki wzrasta ryzyko odrzucenia wszczepu. W sytuacji gdy Pacjent posiada schorzenie takie jak: cukrzyca, choroby układu krążenia lub choroby stawów, konieczna może być konsultacja i współpraca z specjalistą prowadzącym leczenie.

Wszczepienie pojedynczego implantu trwa średnio 15 minut i zazwyczaj przebiega przy miejscowym znieczuleniu. Już w kolejnym dniu Pacjent może funkcjonować jak zazwyczaj. W sytuacji gdy pojawi się ból, należy go redukować przy pomocy tradycyjnych leków przeciwbólowych.

Jako, że wszczepienie implantu dokonuje się przy znieczuleniu miejscowym, zabieg ten zbliżony jest do usunięcia zęba jednokorzeniowego. Po jego skończeniu stomatolog najczęściej zaleca terapię antybiotykową, która ma wyeliminować ryzyko infekcji. Przez 2-3 dni dziąsło może wyglądać na opuchnięte i zasinione, a ból jest podobny do tego, który występuje po uderzeniu. Do jego złagodzenia zaleca się stosować ogólnodostępne leki przeciwbólowe.

Jedyną przeszkodą miejscową są warunki kostne wyrostków zębodołowych żuchwy i szczęki, czyli punktów, w których osadza się implanty. To, czy wykonamy zabieg, w całości zależy od stanu, w jakim jest kość szczęki oraz kość żuchwy. Niezbędne w tej sytuacji jest wykonanie pełnej diagnostyki, aby ustalić ich stan i jakość. W sytuacji niedoboru tkanki kostnej, przeprowadza się zabieg jej odbudowy, a następnie wszczepia się implanty.

Leczenie implantologiczne to wyśmienicie udokumentowana i wielokierunkowo przebadana metoda rekonstrukcji brakujących zębów. Statystycznie jej skuteczność określa się na poziomie 96% przypadków. W ArsDent wynosi ona ponad 97%.

Czas oczekiwania na sporządzenie protezy to zazwyczaj od 5 do 10 dni. W sytuacjach nagłych (np. złamanie zęba, uszkodzenie starej protezy) istnieje możliwość jest sporządzenie w ciągu 1 dnia.

Dobór uzupełnienia protetycznego, spersonalizowanego pod konkretnego Pacjenta, zależy od szeregu czynników: ilości luk po usuniętych zębach, ilości i stanu pozostałych zębów, lokalizacji luk zębowych, stanu podstawy kostnej, dziąseł i błony śluzowej, profilu zgryzu, możliwości finansowych Pacjenta. W czasie konsultacji specjalistycznej, lekarz dokładnie wskaże optymalne dla Pacjenta rozwiązanie protetyczne oraz razem z nim stworzy indywidualny plan leczenia.

Tradycyjną protezę powinno się ściągać na noc. Podczas snu może się obluzować i zablokować gardło lub drogi oddechowe. Proteza oparta na implantach jest trwale zamocowana i można z nią spać. Takie rozwiązanie nie stwarza żadnego niebezpieczeństwa, trzeba tylko pamiętać o właściwej higienie jamy ustnej i protezy.

Dla jak największego przedłużenia żywotności protez stałych, konieczne jest wykonywanie specjalnych zabiegów higienicznych z użyciem dodatkowych przyborów higienicznych. Szczególnie ważne w procesie czyszczenia są okolice przydziąsłowe koron i mostów, ze względu na skłonność do kumulowania się płytki nazębnej i trudności w jej eliminacji. Rekomendowane przybory to: sztywne nici dentystyczne, irygator (urządzenie do czyszczenia całej jamy ustnej za pomocą płynu, który wystrzela pod ciśnieniem).

W przypadku użytkowania protez ruchomych, poza normalną pielęgnacją posiadanych zębów, specjalną uwagę należy poświęcić na czyszczenie protezy. Protezę ruchomą należy oczyścić każdorazowo po posiłku, minimum dwukrotnie w ciągu doby.

Po wyciągnięciu z ust należy ją oczyścić starannie miękką szczoteczką z dodatkiem pasty do zębów, mydła w płynie lub profesjonalnych środków czyszczących.

Najlepszym rozwiązaniem, do higienizacji protezy, jest dwustronna szczoteczka. Dzięki optymalnemu ukształtowaniu włosia, pozwala na dokładne oczyszczenie wszystkich, nawet ciężko dostępnych przestrzeni protezy. Każdy Pacjent, po skończonym leczeniu, przechodzi dodatkowy instruktaż higieny jamy ustnej, który dostosowany jest do rozwiązań zastosowanych w leczeniu. Prowadzony jest przez profesjonalnych higienistów z ArsDent.

Pacjenci, którzy posiadają uzupełnienie stałe, nie muszą wprowadzać żadnych modyfikacji do swojej diety. Zupełnie inaczej wygląda ta kwestia w przypadku stosowania protez ruchomych. Pacjenci, którzy zaczynają używać protez ruchomych (szczególnie całkowitych), powinni w pierwszym okresie jeść pokarmy płynne i półpłynne oraz powoli przyzwyczajać się do pokarmów o twardszej konsystencji. Należy spożywać małe kęsy, rozdrabniać pokarmy w trakcie żucia obustronnego, gryźć kęsy bokiem protezy, a nie przodem, zrezygnować z pożywienia bardzo twardego i o ciągnącej konsystencji.

Protezy mają ułatwić spożywanie pokarmów, komunikację interpersonalną (eliminują niewyraźne mówienie) i wyrażanie pozytywnych emocji (nadają estetyczną formę uśmiechowi). Jednak nawet najlepsze rozwiązanie tego typu nie odtworzy efektu, jaki daje naturalne uzębienie.

Po zamocowaniu protezy, standardowym objawem jest podrażnienie, które trwa przez kilka dni. W pierwszych tygodniach, język i mięśnie policzków będą dopasowywać się do protezy. Na początku mogą pojawić się trudności w wypowiedzeniu niektórych słów. W takiej sytuacji pomocne może być czytanie na głos oraz wypowiadanie trudnych słów. Określonego czasu wymaga, przyzwyczajenie się do spożywania pokarmów przy użyciu protezy. Najlepiej, w pierwszych dniach od odbioru protezy, jeść miękkie pokarmy.

Powolne obustronne żucie, pomoże utrzymać protezę na swoim miejscu. Im wiek Pacjenta jest bardziej zaawansowany, tym dłużej może trwać oswajanie się z nową protezą, szczególnie wtedy, gdy wcześniej nie używał takiego rozwiązania.

Korona protetyczna podlega, tak jak naturalny ząb, procesowi zużycia, uszkodzenia lub zniszczenia przez urazy mechaniczne. Zazwyczaj poprawnie wykonana korona przetrwa w jamie ustnej taki sam okres czasu jak naturalny filar zęba, na którym jest osadzona.

W zależności od wariantu korony „opracowanie” zęba jest mniejsza lub większa. W extremalnych przypadkach zbliża się do wartości około 40% objętości korony. Niewielkie oszlifowanie może, w określonych sytuacjach, znacznie pogorszyć efekt i zmniejszyć trwałość wykonania, a czasami przeszkodzi w poprawnym wykonaniu korony.

Zazwyczaj przeciwwskazaniami do zastosowania koron są: niewyleczone zęby, choroby przyzębia, krótka korona naturalnego zęba (w tym przypadku niezbędna jest odbudowa zębów włóknem szklanym lub ich ortodontyczne wysunięcie). Korony nie można również zamontować, jeśli ma miejsce mała wysokość zwarcia. Trzeba ją w pierwszej kolejności skorygować.

Wielu Pacjentów boi się, że po założeniu korony, będą doświadczać problemu z przenikaniem pod nią pożywienia. Te obawy są jednak zupełnie bez podstawne.

Do zamocowania korony na wszczepiony implant lub oszlifowane zęby, lekarz używa specjalistycznego cementu stomatologiczny (silnie wiążącego „kleju”). Zadaniem tej substancji jest nie tylko przymocowanie pracy protetycznej, ale także uzupełnienie wszystkich mikroszczelin. Tym samym zablokowane zostają trasy przedostawania się pożywienia.

Higienizacja w przypadku koron protetycznych jest identyczna jak w przypadku naturalnych zębów. Ważnym elementem dbałości, która utrzymuje korony we właściwym stanie, są systematyczne wizyty kontrolne. Pacjent po jej zakończeniu przechodzi w ArsDent instruktaż poprawnej higienizacji jamy ustnej, który jest prowadzony przez wykwalifikowaną higienistkę.

Leczenie tą metodą jest zupełnie bezbolesne. Dzięki użyciu innowacyjnego komputerowego znieczulenia, przeprowadzane zabiegi są stuprocentowo komfortowe dla Pacjenta.

Z uwagi na to, iż oczekiwanie na realizację mostu protetycznego wynosi zwykle od 5 do 14 dni, oferujemy na ten czas tymczasowe uzupełnienie. Dzięki niemu Pacjent może się cieszyć pełną estetyką uśmiechem. Zalecane jest nie tylko z uwagi na aspekt wizerunkowy, ale przede wszystkim ma chronić naturalne uzębienie, zęby filarowe i przyzębie przed urazami. Wykorzystanie takiego rozwiązania pozwala zachować równowagę psychiczną u Pacjenta. Tymczasowe wypełnienie sporządzane jest na ogół z akrylowych koron. W przypadku, gdy Pacjent użytkuje ruchomą protezę częściową, może śmiało używać jej do czasu założenia stałego mostu protetycznego.

Higiena mostów protetycznych niczym nie odbiega od higieny naturalnych zębów. Po pierwsze trzeba pamiętać o systematycznym jego myciu, minimum 2 razy dziennie, a najlepiej po każdym obfitym posiłku. Mosty, identycznie jak zęby naturalne, szczotkujemy w przybliżeniu 3 minuty. Należy także stosować nici dentystyczne lub irygator oraz czyścić powierzchnię pod przęsłem. Pacjenci każdorazowo są instruowani po zakończeniu leczenia, jak odpowiednio czyścić zęby, mosty oraz obszary pomiędzy nimi. Profesjonalna higienistka pomoże również wybrać najlepsze akcesoria do codziennej higieny. Pacjenci, którzy dysponują mostem protetyczny muszą także pamiętać o półrocznych wizytach kontrolnych oraz zabiegach higienizacyjnych jamy ustnej.

Mosty protetyczne sporządzane są w oparciu o precyzyjne wyciski uzębienia Pacjenta. Dzięki bezbłędnemu wykonaniu drobinki jedzenia nie dostają się pod most. Ażeby zwiększyć dbałość o higienę jamy ustnej, należy bezdyskusyjnie realizować zalecenia lekarskie. Po skończonym leczeniu Pacjenci dostają wytyczne od higienistki, jak należycie dbać o higienę odbudowy protetycznej.

Nie można jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie, gdyż wymieniona procedura jest uzależniona od szeregu czynników, m.in. od rodzaju mostu. W przeważającej części przypadków wystarczy niewielki szlif zębów, co skłania do konkluzji, iż leczenie tego typu jest niezmiernie mało inwazyjne.

Most protetyczny można zastosować u większości Pacjentów. Przed zastosowaniem tej metody niezbędne jest przeprowadzenie leczenia, które umożliwi założenie odbudowy protetycznej, odtwarzającej całkowitą funkcjonalność pięknego uśmiechu. Przed podjęciem leczenia rekomendujemy, ażeby wybrać się na konsultację do lekarza stomatologii, który oceni, czy w konkretnym przypadku jest możliwe zastosowanie mostu protetycznego.

Całkowitym przeciwwskazaniem wykluczającym leczenie ortodontycznego są choroby, które powodują obniżenie odporności organizmu (np. białaczka). Ponadto niektóre schorzenia w obrębie jamy ustnej mogą przyczynić się do opóźnienia założenia aparatu ortodontycznego. Przeszkody okresowe posiadają Pacjenci z nieleczonymi zaburzeniami hormonalnymi czy niewyrównaną cukrzycą (likwidacja wad zgryzu nie odbywałaby się u nich prawidłowo). Osoby, które leczą się w poradniach specjalistycznych i mają odpowiedni poziom hormonów lub cukru mogą poddać się leczeniu ortodontycznemu. Tego typu zabiegów nie zaleca się Pacjentom zażywającym określone leki, np. przeciw osteoporozie (komplikują leczenie ortodontyczne), a także w sytuacji postępującej choroby przyzębia (przed rozpoczęciem leczenia trzeba wyeliminować stany zapalne w jamie ustnej). Niekiedy poziom efektów leczenia jest zależny od obecność koron i mostów. Zawsze warto, mimo istnienia przeciwwskazań, skonsultować się z specjalistą. Dzięki temu można poznać inne możliwe warianty leczenia stomatologicznego.

Założenie aparatu stałego jest bezbolesne. W początkowym okresie, około 7 dni od założeniu aparatu, zęby mogą boleć przy nagryzaniu. Po tym czasie organizm adaptuje się do nowej sytuacji i ból jest nieodczuwalny. Opisana prawidłowość, jest uzależniona od indywidualnych predyspozycji Pacjenta. Należy pamiętać, iż większy komfort użytkowania dają aparaty samoligaturujące oraz innowacyjne nakładki Invisalign. Leczenie przebiegające z ich zastosowaniem jest zupełnie bezbolesne.

Leczenie wad zgryzu to proces długotrwały, zazwyczaj Pacjenci stosują aparat ortodontyczny od roku do dwóch lat. Należy mieć świadomość, że niektóre wady wymagają dłuższego leczenia. Okres ten jest zależny od indywidualnych predyspozycji anatomicznych oraz poziomu wady, jak również od współdziałania Pacjenta z ortodontą. Jeśli Pacjent realizuje wytyczne, leczenie zazwyczaj kończy się w planowanym terminie, a założone rezultaty zostają osiągnięte.

Zawsze należy poprawnie troszczyć się o higienę jamy ustnej, jednak nade wszystko w trakcie użytkowania aparatu stałego! W pierwszej kolejności należy poświęcić więcej uwagi i czasu na staranną higienę jamy ustnej. Istnieją dodatkowe przybory służące do czyszczenia niedostępnych miejsc aparatu i zębów, przykładowo: irygatory, szczoteczki ortodontyczne, wyciorki, jak również specjalistyczne pasty i płyny do płukania ust. Każdy Pacjent, tuż po założeniu aparatu ortodontycznego, przechodzi szczegółowy instruktaż poprawnej higieny jamy ustnej i dostaje potrzebne wskazówki i zalecenia postępowania.

Innowacyjne technologie oraz doświadczenie lekarzy z ArsDent, gwarantują, że leczenie kanałowe przebiegnie bezboleśnie. Pomocą w trakcie jego trwania, redukującą ból, jest komputerowe znieczulenie. Dzięki niemu Pacjent nie czuje dyskomfortu, a stres związany z zabiegiem jest minimalizowany. Trzeba pamiętać, że celem leczenia kanałowego jest redukcja bólu, który jest wywołany przez infekcyjne zmiany w zębie.

Leczenie kanałowe należy przeprowadzić, gdy miazga w środku zęba zostaje zarażona. Ząb stanowi barierę ochronną dla miazgi. Gdy ulega ona uszkodzeniu na skutek głębokiego wgłębienia, pęknięcie albo urazu lub na skutek wielokrotnych napraw, bakterie mogą przeniknąć do wnętrza miazgi. Następnie ekspandują w kierunku od korony do korzenia, co ma fatalne skutki dla zdrowia.

Leczenie kanałowe składa się z trzech części. Pierwszy etap to diagnostyka. Drugi to faktyczne leczenie kanałowe, w trakcie którego lekarz usuwa zainfekowaną miazgę (eliminowane jest zakażenie), a następnie czyści środek zęba i opracowuje pod kątem wypełniania. Ostatnią częścią jest umieszczenie korony lub wypełnienia inlay/onlay, które uszczelni i ochroni ząb przed kolejnym uszkodzeniem albo infekcją.

Po zakończeniu leczenia kanałowego, ząb nigdy nie da objawów bólowych. Nie jest już wyposażony w nerwy, a tym samym nie posiada wrażliwości na temperaturę, która może sygnalizować chorobę próchnicową. Z uwagi na ten fakt, Pacjent musi regularnie dokonywać kontroli stomatologicznej, której integralną częścią jest badanie rentgenowskie. Ma ona zapobiec ponownemu powstawaniu choroby. Wyleczony kanałowo ząb powinien zachować pełną funkcjonalność przez całe życie. Wraz z upływem czasu może dojść do sytuacji, w której wypełnienia lub korona ulegnie wytarciu. W takiej sytuacji należy je wymienić na nowe. Należy też mieć świadomość, iż rozszerzona higiena jamy ustnej po leczeniu kanałowym, pozwoli uchronić się przed ponownym zakażeniem.

Ażeby efektywnie dbać o licówki należy przestrzegać kilku zasad:

• dbaj o prawidłową higienę jamy ustnej (szczotkowanie i nitkowanie zębów 3 razy dziennie),
• nie obciążaj nadmiernie licówek,
• unikaj zaciskania i zgrzytania zębami,
• minimalizuj spożycie barwiących napojów – kawa, herbata, czerwone wino.

Licówki są zabiegiem estetycznym, a nie leczniczym, dlatego najważniejszymi wskazaniami do jego wykonanie są niewielkie niedoskonałości uśmiechu, takie jak: zmiana kształtu lub barwy zębów, ubytki przyszyjkowe, erozje, diastema albo szpary między zębami.

Przeszkodą do wykonania zabiegu jest dysfunkcji narządu żucia np. bruksizm, zaciskanie zębów. Ostatni wymieniony jest często symptomem choroby okluzyjnej, a ona może być przeszkodą do założenia licówek. W takiej sytuacji należy wyleczyć chorobę okluzyjną, a następnie ponownie rozważyć kwestię zastosowania stomatologii estetycznej. W przeciwnym razie, efekt pracy stomatologa może zostać zepsuty.

Poważnym ryzykiem, które może doprowadzić do popsucia rezultatu zastosowania licówek, są choroby dziąseł i przyzębia. Podobnie jak w sytuacji choroby okluzyjnej, najpierw należy wyleczyć ich przyczyny, a dopiero później wykonać licówki. Dodatkowymi przeciwwskazaniami są także skłonności nerwicowe Pacjenta, które objawiają się obgryzaniem paznokci, ołówków itd.

Zabieg wybielania zębów jest bezpieczny, jeżeli jest wykonywany w gabinecie stomatologicznym przez lekarza lub wykwalifikowaną higienistkę stomatologiczną. Po profilaktycznej kontroli, zabieg może zostać przeprowadzony, jeśli lekarz nie znajdzie przeciwwskazań do jego wykonania np.: stanu zapalnego dziąseł, nadwrażliwości zębów itd. W opinii producentów specyfików wybielających, okres ciąży i karmienia, stanowi przeszkodę do przeprowadzenia wybielania.

Niestety rezultaty wybielanie zębów nie trwają przez całe życie. Efekt wybielenia, zależnie od naturalnego koloru zębów Pacjenta oraz jego nawyków higienicznych, może trwać w okresie od półtora roku do dwóch lat. Jeśli ponownie chcemy cieszyć się bielą zębów, zabieg wybielania musimy powtórzyć. Dodatkowymi czynnikami zwiększającymi efekty wybielania, są zabiegi higienizacyjne. W naszym gabinecie oferujemy: profesjonalne czyszczenie, piaskowanie i polerowanie zębów. Procedury te są wykonywane przed wybielaniem, dzięki nim wzmacnia się rezultaty, które można zmierzyć przy pomocy skali Vitra.

Po wybielaniu powinno się, przez okres od kilku do kilkunastu dni, stosować tzw. białą dietę. Z uwagi na dość często pojawiającą się nadwrażliwość zębów, po wykonaniu wybielania, należy unikać w tym okresie jedzenia cytrusów oraz napojów gazowanych. Przez dłuższy czas, zaleca się redukcję spożycia kolorowych oraz barwiących napojów i pokarmów (np. kawa, herbata, czerwone wino, buraki, jagody, czarna porzeczka itd.). Dla podtrzymania rezultatów wybielenia można stosować także specjalne pasty, określane jako wybielające.

Choroby przyzębia mogą pojawić w każdym wieku i przyjmują różne formy:
u dzieci najczęściej występują drobne zapalenia dziąseł,
w wieku dorosłym, szczególnie między 35 a 40 rokiem życia, mamy już do czynienia z paradontozą oraz zanikiem kości.
Należy więc stwierdzić, że wraz z wiekiem wzrasta ryzyko wystąpienia poważnych chorób przyzębia.

Badania naukowe wskazują, że mężczyźni częściej na nie chorują. Prawdopodobnym powodem mogą być niewystarczające nawyki higieniczne w obrębie jamy ustnej oraz mniejsza dbałość o profilaktykę, mężczyźni rzadziej korzystają z porad stomatologów. Ponadto bardziej, ze względów kulturowych, wikłają się w nałogi, m.in. palenie papierosów, które nasila ryzyko pojawienia się oraz rozwój chorób przyzębia.

Badania kliniczne udowodniły, że u palaczy, efekty leczenia paradontozy są mniejsze aż o 50%. Głównego wytłumaczenia należy szukać w oddziaływaniu wysokiej temperatury i węglowodorów, znajdujących się w dymie papierosowym, na jamę ustną. Należy mieć świadomość, że nikotyna wywołuje złe ukrwienie tkanek i odżywienie kości. Tym samym problemy mogą wystąpić np. przy zabiegu wszczepianiu implantów zębowych oraz w czasie innych ingerencji chirurgicznych.

Badacze odkryli także, że u palaczy pojawia się większa liczba chorób przyzębia, w porównaniu do osób niepalących. Przyczyna tkwi w nadmiernej produkcji prostaglandyny PGE2 i IL-1 (najsilniejsze składniki nasilające resorpcję kości w przebiegu zapaleń przyzębia) ale także w przyroście ilości beztlenowców (B.forsythus) w mikroflorze jamy ustnej oraz zaburzeniach o źródłach immunologicznym. Podsumowując należy stwierdzić, że palenie tytoniu wzmaga odkładanie się złogów nazębnych, zmniejsza odporność organizmu oraz sprzyja przyrostowi groźnych bakterii.

Odpowiedź jest złożona, gdyż oprócz choroby przyzębia, tzw. „wydłużania się zębów” pojawia w związku z starczym zanikiem przyzębia. Jest to naturalny proces, który zaczyna się w wieku okołu 30 lat i rozwija się do końca życia. Sprowadza się do wolnego przesuwania się połączenia zęba z dziąsłem, w kierunku wierzchołka korzenia zęba. Optycznie, korona zęba się powiększa, a dziąsło skraca. Sam proces jest prawie bezbolesny, ale trzeba pamiętać, że jest nieunikniony. Możemy hamować zanik przyzębia, stosując nowoczesną odbudowę kości oraz regenerację tkanek miękkich.

Osoby cierpiące na cukrzycę, narażone są bardziej na choroby przyzębia (3-4 krotnie), niż osoby zdrowe. Cukrzyca przeszkadza w procesie gojenia się ran, które zaistniały w trakcie choroby dziąseł, wywołuje również większą utratę tkanek przyzębia. Należy stwierdzić, że dla osób cierpiących na cukrzycę, choroby przyzębia stanowią w większym zakresie zagrożenie.

Choroby przyzębia oddziaływują również na przebieg cukrzycy. Dokonuje się to za pomocą bakterii przedzierające się z jamy ustnej do krwioobiegu. Uruchamiają one komórki wytwarzające sygnały biologiczne, które niszczą niektóre elementy organizmu. Przykładowo mogą doprowadzić do uszkodzenia lub destrukcji komórek odpowiedzialnych za produkcję insuliny w trzustce.

Nieleczona choroba przyzębia, może wywołać znaczne trudności ze zdrowiem. Zgorzele i zapalenia dziąseł mogą być powodem zakażenia, a w konsekwencji wywołać wiele poważnych schorzeń, np.: chorobę reumatyczną, zapalenie wsierdzia i mięśnia sercowego, kłębuszkowe zapalenie nerek, zapalenie tęczówki oka oraz żył.